GRUPO PLANETA - EL AZUL DEL CIELO | POCKET-EDITIE

Samenvatting van The Blue of the Sky:

Na de publicatie, in De verticale glimlach, van drie titels van Georges Bataille, is het nu de beurt aan een andere klassieker uit de erotische literatuur. Bataille schreef Het blauw van de hemel in 1935, maar, zoals hij in het voorwoord bekent, liet hij het lange tijd links liggen. De oorlog in Spanje en de catastrofes die de mensheid dertig jaar lang moest doorstaan, zo geloofde hij, hadden het werk van zijn inhoud ontdaan. Pas in 1957 besloot de grote Franse schrijver, dankzij het advies van enkele vrienden, het boek via J.J. Pauvert, zijn redacteur in Frankrijk, aan het publiek te presenteren.

Ondanks de helderheid van de titel is dit werk geïnspireerd door de overtreding van een voorzichtige moraal, in een gevaarlijke zoektocht: het leren kennen van de dood, de "onmogelijke" diepte van die blauwe lucht die ons tegelijkertijd aantrekt en afstoot. Londen, Parijs en Barcelona schetsen een topografie van de verdoemenis, een kader waarin Troppman, via dronkenschap, lege nachten en vreemde feesten, die nieuwe vorm van zuiverheid, verbondenheid met de dood, benadert dankzij de ontdekkingsverlichter van het verachtelijke.

Je zou kunnen zeggen dat in Het blauw van de hemel alles van Bataille aanwezig is, alle thema's die hem zijn hele leven bezighielden: ideologieën, de dood, extase, seks... Het is inmiddels dertien jaar geleden dat we begonnen met het uitgeven van Georges Bataille. Tot op heden zijn er zes werken verschenen, verspreid over verschillende collecties: De Ware Blauwbaard (Infimos 35), Erotiek (Marginales 61), Geschiedenis van het Oog, Mijn Moeder, Madame Edwarda, gevolgd door De Dode Man (De Glimlach verticaal 10, 19 en 25) en De Tranen van Eros (De 5 zintuigen 12).

OVER DE AUTEUR VAN HET BLAUW VAN DE HEMEL

Georges Bataille werd geboren in Billon, Frankrijk, in 1897 en stierf in 1962 in Malmaison. Hoewel hij graag in de schaduw werkte, groeide hij desondanks uit tot een van de meest innovatieve en belangrijke Europese denkers van het interbellum. Hij richtte verschillende tijdschriften op, waaronder twee die geschiedenis schreven: Documents en Critique. Hij schreef essays zoals La littérature et le mal, Eroticism (Marginales 61), L'expérience intérieure en La part maudite, en op het gebied van erotische verhalen buitengewone teksten, zoals Histoire de la droit, My mother, gevolgd door La mort, Madame Edwarda en La bleu de la sécurité (La sécurité verticale lach 10, 19, 25 en 44). Voor hem is de hele schepping een proces waarbij de mens zichzelf overstijgt door alle taboes te doorbreken, met name die met betrekking tot erotiek en de dood.